Zomerverhalen
Meester Ruben de Haan geniet met volle teugen van zijn werk: “Geen dag is hetzelfde”
Ruben is inmiddels al vijf jaar actief in het basisonderwijs. In eerste instantie leek de leerkracht in de ICT te belanden, maar uiteindelijk werd het toch het onderwijs. Nu geeft hij boordevol passie dagelijks les en draagt hij bij aan de vorming van zijn leerlingen. “Een verantwoordelijke taak maar vooral een voorrecht”, merkt hij op.
In eerste instantie had hij nooit gedacht dat hij nu al vijf jaar lang elke dag les zou geven aan de groep-8-leerlingen van de Willem de Zwijgerschool in Staphorst, vertelt De Haan. “Toen ik echt nog heel jong was, wilde ik boer worden. Ik zat ook op een basisschool met veel boerenkinderen. In de jaren daarna wilde ik kok worden. Toen ik de ongunstige werktijden zag, heb ik dat maar laten schieten”, zegt hij lachend.
"Er was iemand bij die tijdens de voorlichting met z'n koptelefoon op bleef zitten"
Eenmaal op het Pieter Zandt College (reformatorische middelbare school, red.) was het voor De Haan helemaal onduidelijk welke kant het daarna op zou gaan. “Ik weet nog dat mijn voormalige mentor, Jan Slager, me aanraadde om het profiel natuur en techniek te kiezen. Een baan vinden die daaraan gerelateerd is, zou natuurlijk het mooiste zijn. Zelf voelde ik wel wat voor ICT en bezocht ik een opendag van Windesheim. Het publiek dat er was kwam nogal wat individualistisch over. Er was iemand bij die tijdens de voorlichting met z’n koptelefoon op bleef zitten. Toen dacht ik: ‘Nee, dit is niks voor mij’.”
Eventjes leek het de kant van social work op te gaan, maar De Haan kwam toch bij Driestar educatief in Gouda terecht. Daar rondde hij in de jaren daarna de PABO af. Maar waarom het basisonderwijs en niet het voortgezet onderwijs? “Daar heb ik nog even over getwijfeld. Toen ik een dagje meeliep met mijn vader die in het MBO werkt, wist ik dat ik me toch eerder in het basisonderwijs zag werken. Het feit dat je met jonge kinderen kan werken én verschillende vakken kunt geven gaf voor mij de doorslag. Bovendien, als je een jaar lang met dezelfde klas kunt optrekken, bouw je veel meer een band op met je leerlingen.”
“Je mag doelgericht bijdragen aan een stukje vorming van kinderen”
Een carrière in het basisonderwijs volgde. Hij voelt er zich nog steeds als een vis in het water. “Het mooie is dat je een baan hebt waarbij je doelgericht mag bijdragen aan een stukje vorming van kinderen. En zeker wanneer je in het christelijk onderwijs werkt, mag je ze ook nog vormen op geestelijk vlak. Je mag als het ware een kompas zijn. Dat maakt het werk betekenisvol. Ik realiseer me dat dat een grote verantwoordelijkheid is, maar toch ook vooral een voorrecht”, zegt De Haan.
“Ik verpak mijn boodschap niet in een mooi cadeautje”
De Haan omschrijft zichzelf als een leraar die houdt van duidelijke en rechtstreekse communicatie. “Als een kind iets niet doet, dan benoem ik dat concreet. Wat dat betreft verpak ik mijn boodschap niet in een mooi cadeautje. Ik houd ervan om de leerlingen te wijzen op de verantwoordelijkheid die ze hebben en daar werken we ook steeds aan. Ik ben niet een type dat met een smekend handje rondloopt en vraagt of er nog vragen zijn. Ik ben van mening dat dat leerlingen krachtiger maakt.”
Tot nu toe heeft De Haan voornamelijk lesgegeven in groep acht. “Persoonlijk denk ik dat dit één van de makkelijkste groepen is, al zullen misschien veel leerkrachten zeggen van niet. Veel leerkrachten durven niet aan deze groep te beginnen omdat ze bang zijn hun gezag kwijt te raken of compleet overlopen te worden.
Wat ik juist heel mooi vind aan deze groep is dat leerlingen in deze leeftijdscategorie doorgaans heel zelfstandig zijn. Je kunt ze wat dat betreft veel vrijheid en vertrouwen geven. Als je ze dat vertrouwen geeft, beschamen ze dat negen van de tien keer ook niet. Daardoor kun je een hele mooie samenwerking opbouwen.”
Zoals elk vak zijn mooie én minder mooie kanten heeft, is dat in het onderwijs niet anders. “Het mooiste is het lesgeven. Je neemt leerlingen als het ware mee in de stof van de les, je triggert ze om na te denken en kennis te vergaren."
"Een mindere kant om eerlijk te zijn is het vele vergaderwerk, al moet ik zeggen dat ik de luxe heb dat ik vrijwel nooit hoef te notuleren”, zegt De Haan wederom lachend. “Maar wat je ziet is dat vrijwel alles gewaarborgd moet worden, soms vind ik dat wel erg ver gaan.”
“Zolang wij blijven leven naar de grondslag van Gods Woord, zal Hij dit werk niet tenietdoen”
De Haan acht het werken op een christelijke school waardevol. “Wat mooi is aan het christelijk onderwijs is dat je als het goed is met gelijkgestemden werkt aan hetzelfde doel, zowel vanuit ouders, als kerken, alsook je collega’s. Ondanks dat er interne verschillen zijn, kunnen we nog wel op basis van Gods Woord lesgeven en de leerlingen op geestelijk vlak vormen. Dat is een zegen.”
Ten slotte merkt De Haan op waarom mensen voor een baan in het onderwijs zouden moeten kiezen. “Als je een betekenisvolle baan zoekt, ben je in het onderwijs op de juiste plaats. Je wordt gewaardeerd door mensen, je kunt betekenisvol zijn voor kinderen én ouders, en het is een beroep waarvan geen dag hetzelfde dag is.”